tut ki çekip

çocukluğunun asi rüzgârından

kanatlandın,

alnında rüzgârlar damıtan

bir deli çocuksun sen

bir hırkada büründün

baharı da

ab-ı hayatı yudumladın

zemheride kuşandığın yiğitliğin mi

şimdi

kan ter içinde uyanmalısın

ben iyiyim arkadaş demelisin

derviş yalnızlığı içinde

ben iyiyim

bahtiyarım

...