16-ZAMAN ARTIK KÜL

"Bazı kalışları, gitmeler yapar"

Karanlığa doğmuş/siyahlar içinde/bir adam

gölgede eriyen/sessiz ve yaslı adımları

nicedir/grileşmiş şehrin/soğuk asfaltında.

Tene kıymık gibi saplanmış
sırları
kurumuş dudaklarının kenarında/asılı.

Utangaç/ağlarken/solmuş gülümsemesi
titremelerinde saklı.

Zamanı yaralı,/kendisinden bile uzakken
gözleri yerde
omuzları hep geceye/eğilmiş,

Tüm şehir aynı yöne yürürken
inatçı karanlıkta eksilmiş
kuma gömülü ayakları/artık başka mevsimlerin küllerinde…

Karanlığa doymuş

siyahlar içinde
bir adam

.